Marraztu arkume bat

Labarraren ertzean eseri nintzen itsasoko airearen zafrada sen-ti-tzeko. Orduantxe hurbildu zitzaidan atzetik. –Mesedez…, marraztu iezai-dazu arkume bat. Sus-tua sekulakoa izan zen, eta ez ordea eze-za-gun hark hitz egin zi-da-la-ko, ustekabean ha-rra-pa-tu ninduelako baizik, nere-bai-taratua bainengoen kolo---rezko itsaso haren eder---tasunarekin. –Nik ezagutzen zaitut. Uste dut ba-dakidala nor zaren. Zu prin-tze txikia zara.